کریستین مک گینس می‌گوید اخیرا تشخیص داده شده که به بیماری اوتیسم مبتلا است.
هر سه فرزند این مدل سابق ۳۳ ساله که با پدی مک گینس، مجری تلویزیون ازدواج کرده است نیز دچار اوتیسم هستند.
مک گینس در گفتگو با نشریه «اوکی» و در اشاره به تجربه فرزندانش با بیماری اوتیسم گفت: «همیشه فکر می‌کردیم این بیماری ارثی است، بنابراین تشخیص این بیماری در من متعجبم نکرد.» «در نوشتن زندگینامه‌ام متوجه شباهت‌های بسیاری میان خودم و فرزندانم شدم که کاملا واضح بود»
اما طیف اوتیسم چیست و تا چه حد معمول است؟ این نکاتی است که باید بدانید:
به گفته «انجمن ملی اوتیستیک» (NSA) اوتیسم یک بیماری مادامالعمراست که بر درک مردم از دنیای اطرافشان و تماس با دیگران تاثیر می‌گذارد.»
درک فرد مبتلا به اوتیسم از اطرافش با دیگران فرق می‌کند که می‌تواند بر توانایی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران اثر بگذارد. همان‌گونه که از نام اوتیسم برمی‌آید، این بیماری دارای یک طیف [وسیع] بوده که به معنی آن است که مبتلایان ممکن است این بیماری را به گونه‌های مختلف تجربه کنند.
اوتیسم تا چه حد معمول است؟
به گزارش (NSA) در حال حاضر حدود ۷۰۰ هزار نفر در بریتانیا، یعنی از هر ۱۰۰ نفر یک نفر مبتلا به اوتیسم است. هر فردی از هر ملیت، فرهنگ، اعتقاد و زمینه اجتماعی می‌تواند مبتلابه اوتیسم باشد اما این بیماری بیشتر در مردها دیده می‌شود تا زنان. نظریه‌های متعددی در مورد علت ابتلای بیشتر مردها و پسران جوان در مقایسه با زنان و دختران ارائه شده است؛ ازجمله تفاوت‌های ژنتیک، اما درعین‌حال تشخیص آن در مردها آسان‌تر و بیشتر صورت می‌گیرد زیرا زنان و دخترها در پنهان کردن مشکلات خود موفق‌ترند.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم و عوارض (ASD) در هیچ دو نفری یکسان نیست زیرا تاثیرات آن متفاوت است. اما برخی عوامل آن‌ها را به یکدیگر نزدیک می‌کند. به‌ویژه، درک و برقراری ارتباط با دیگران و شرکت در روال زندگی روزمره می‌تواند مشکل باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
(NSA) می‌گوید ممکن است مبتلایان به اوتیسم حس کنند دیگران «آن‌ها را درک نمی‌کنند» یا اغلب در «شناسایی یا درک احساسات و مقصود دیگران» دچار مشکل‌اند.
درنتیجه، به گفته نظام درمان عمومی بریتانیا (NHS) ممکن است افراد مبتلا به اوتیسم بی‌احساس به نظر برسند، تنهایی را ترجیح دهند و به‌گونه‌ای غیراجتماعی رفتار کنند. مبتلایان به اوتیسم همچنین اغلب رفتار و روال تکراری دارند. برای نمونه «ممکن است بخواهند همیشه برای رفت‌وآمد به مدرسه یا کار از یک‌راه به‌خصوص استفاده کنند یا همیشه همان غذا یا صبحانه را بخورند.» بسیاری از بیماران اوتیست همچنین در مقابل صدا، لمس، مزه، بو، نور، رنگ، حرارت یا درد حساسیت بیش ازحد یا کمتر از معمول نشان می‌دهند. نظام درمان عمومی بریتانیا می‌گوید میزان هوش این افراد ارتباطی به بیماری اوتیسم ندارد.
چگونه می‌توان به بیماران مبتلا به اوتیسم کمک کرد؟
اوتیسم یک بیماری مادامالعمراست که بسیاری از مردم آن را بخش مهمی از هویتشان تلقی می‌کنند، اما برنامه‌ها و راهبردهای رفتاری [برای بیماران اوتیستی] وجود دارد که می‌تواند به یادگیری، رشد و پیشرفت مبتلایان به اوتیسم کمک کند. اگر فرزند شما مبتلا به اوتیسم است، فکر خوبی است که هرچه بیشتر در مورد آن کسب اطلاع کنید.
نظام درمان عمومی بریتانیا چند توصیه برای کمک به رشد کودکان دارد، ازجمله:
مهارت‌های ارتباطی – برای نمونه استفاده از عکس، زبان اشاره یا هر دو برای کمک به حرف زدن و مهارت‌های زبان که [در بیماران مبتلا به اوتیسم] می‌تواند با تاخیر همراه باشد.
تعامل‌های اجتماعی – راهبردهای مبتنی بر بازی، داستان‌های مصور و برخی بازی‌های کامپیوتری می‌تواند کمک کند.
مهارت‌های بازی‌های تجسمی – مثل تشویق بازی‌های تخیلی
مهارت‌های یادگیری – ازجمله مهارت‌های مقدماتی آموزش برای کمک به تمرکز، خواندن، نوشتن و ریاضی
توصیه‌های دقیق و برنامه‌های حمایتی برای والدین کودکانی که بیماری اوتیسم آن‌ها به‌تازگی تشخیص داده شده نیز موجود است. برای مثال، برنامه «اِرلی بِرد» NAS که یک دوره رایگان سه‌ماهه برای والدین کودکان زیر پنج سال مبتلا به اوتیسم است. در راهنمای خدمات اوتیسم NAS نیز می‌توانید فهرست خدمات محلی و ملی را برای خانواده‌ها مشاهده کنید. بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم هم می‌توانند به جامعه آنلاین NAS پیوسته و با سایر بیماران بزرگ‌سال اوتیسم ارتباط برقرار کنند.
اگر فکر می‌کنید خود یا یکی از عزیزانتان به اوتیسم مبتلا است برای کسب اطلاع بیشتر با پزشکتان تماس بگیرید.
© The Independent
